


سینمای ایران زنده است، اما نه چندان سرزنده. مثل بسیاری از چیزهای دیگرمان؛ علم مان، صنعت مان، تجارت مان، ورزش مان و غیره. راه بهبود و تعالی هر پدیده ای نه صرفاً در تشویق و افتخار به آن، که در نقد و واکاوی مسائل مبتلا به آن است، با نگاهی نه از سر غرور و تعصب و نه از سر انکار و طرد. واقع بینی، کشف و صحبت از موانع و بررسی و نقد متن، حاشیه و تضارب آراء در هر پدیده ای، ره به بهبود آن می برد و کمک به تعالی آن.
سینمای ما انواعی دارد، که هر قسم آن خواهان خودش را دارد؛ هم خواهندگان تولید و هم خواهندگان مصرف (تماشا)، در داخل و خارج، با اهداف مختلف فرهنگی، تجاری، سیاسی و ایدئولوژیک. جز با تامل بر جوانب امر (کلی یا جزئی) نمی توان به چیستی و چرایی سینمای امروز ایران که ریشه در فرهنگ متاخر یا متقدم ما دارد، رسید. باشد که در مجال این صفحات و به مرور در حدّ بضاعت خود از عهده آن برآییم.
نویسنده: مهدی بوستانی